Γνώθι

Αδιάφορες όμορφες

Καλοβαλμένες

Περιποιημένες

Μακιγιαρισμένες

Κούκλες

Θρασείς

Γελούν μιλούν

Για τους έρωτες τους

Για τις παρέες τους

Άνετες

Ελπίζουν

Και αυτή λιώνει στην περιφρόνηση

Στην κοροϊδία

Στον χλευασμό

Τα αγόρια σκληρά

Καμία ελπίδα

Ανελέητος ο κόσμος

Προσπερνά

Αμήχανος κοιτά

Αδύναμος να κάνει κάτι

Πως ξεχειλίζει η πίκρα

Η απόγνωση 

Να εξαφανίσει τον κόσμο

Σαΐτα χρυσή

Εκρήγνυται 

Μύρια καρφιά

Διαχέονται

Βρίσκουν στόχο

Σφαλίζουν τα αστραφτερά

ελπιδοφόρα μάτια

Αυτά τα ανέμελα όμορφα πρόσωπα

Μεταμορφώνονται

Σε άσχημες γριές

Οι γλώσσες παύουν να κελαηδούν

Χείμαρρος ο πόνος

Ξεχύνεται

Ξέρει     

Τίποτα δεν θα αλλάξει