Νόστος

Γλυκιά νοσταλγία

Για το βουνό

Τα σιωπηλά μονοπάτια

Την άχαρη πόλη από ψηλά

Καθρέπτες λαμπεροί

Οι ηλιακοί

Περήφανα ο ήλιος

Πορφυρίζει

Ζούδια αεικίνητα

Ασταμάτητα ρουφούν

Νέκταρ

Και ερωτοτροπούν φανερά

Οι πέρδικες

Ντροπαλές τρέχουν

χάνονται στις φυλλωσιές

αθέατοι όφεις

στριφογυρίζουν πονηρά

χελώνες με λαιμούς πλισέ

ξεπροβάλουν ράθυμα

γυρεύοντας

άρτον επιούσιο

πευκοβελόνες ευωδιάζουν

θέρος τρίζουν

πυρωμένες στεγνές

οι μηδικές στεγνώνουν σιωπηλές

το θυμάρι μύρο

σε ακολουθίες μυστικές

σπάνιοι περιπατητές

με σκύλους πιστούς

προχωρούν βιαστικοί

η θάλασσα παρούσα μακρινή

κάτι θέλει να σου πει

η Ακρόπολη στέκει σοβαρή

μεσ στην αχλή

ο Υμηττός από μακριά

σε προσκαλεί

η Πάρνηθα σου στέλνει

μηνύματα δροσερά

η Πεντέλη

περιμένει υπομονετικά

η Αττική μουρμουρίζει διαρκώς

την ησυχία χαλά

αστράφτουν τα παλιοσίδερα

η πόλις απλώνει παντού

τα τσιμεντένια πλοκάμια της

ο ουρανός αλλάζει φορέματα 

συχνά

οι θάμνοι τα δέντρα όλα τα φυτά

σου χαμογελούν γλυκά

έλα σου λένε

όλα καλά