Πορεία

 

Τον σκέφτεται με πόνο

θα ήθελε να του μιλήσει

αλλά δεν βρίσκει λόγια

πετρώνουν στις φωνητικές χορδές

τι να πεις στην αρρώστια

τι να πεις

στην άδικη ζωή

τα λόγια παρηγοριάς θάρρους

συμπαράστασης

αιχμηρά καρφιά

σε μαλακή σάρκα

οξύ σε βαθιές πληγές

όσο να προσπαθούν οι γύρω

η μοναξιά μεγαλώνει

πώς να απαλύνεις

την ζοφερή διαδρομή

προσπάθησε σκληρά

αγωνίζεται

 

τα έργα σου που απέτυχαν,

τα σχέδια της ζωής σου

που βγήκαν όλα πλάνες,

 

σκέφτεται

ποιον να κατηγορήσει

ποιος φταίει

αναβλύζει αθέλητα το πικρό παράπονο

γιγαντώνεται

το γιατί

η άνοιξη κακούργα

ντύνεται στολίζεται

σκορπά τη λάγνα ευωδιά της

αδιαφορεί

συνεχίζει η ζωή την πορεία της