Αληκτώ

Κρυμμένη στα έγκατα

Στην άβυσσο της ψυχής

Λούφαζε χρόνια η φοβερή Αληκτώ

Νικημένη από την μουσική της νιότης

Την ελπίδα τις μεγάλες προσδοκίες

Σιωπηλή ακούραστη υπομονετική

Αφανής

Περίμενε

Την φθορά της ψυχής του σώματος

Και ήρθε  τώρα

Ζωηρή φρικιαστική απωθητική

Ιοβόλο στεφάνι φορεί

Συρίζουν οι φθονερές έχιδνες

Ανοίγουν τα βρωμερά στόματα

Αεικίνητες οι ακόρεστες γλώσσες

Ψάχνουν θηράματα

Τα δόντια χώνονται στο απροστάτευτο σώμα

Εκλύεται το δηλητήριο της ανόητης οργής

Διαχέεται πλημμυρίζει τα πάντα

κυλά στο αίμα

Τα φλεγόμενα  ματωμένα μάτια

εκπέμπουν φωτιές

Αιώνιας κόλασης  

Κροταλίζουν τα πελώρια σκοτεινά φτερά

Αποτρόπαιοι ήχοι τρυπούν

πληγώνουν

τους ακουστικούς πόρους

Θεριεύει

Θριαμβεύτρια  

Θρασύδειλη

Ψάχνει και βρίσκει διόδους

σκάνε οι βαλβίδες ασφαλείας

Απελευθερώνονται τα πιεσμένα απόβλητα

Λάβα και νέφη από ανενεργά ηφαίστεια

Ξυπνούν

Ξεχύνονται

Εκτοξεύει τα φοβερά βέλη της

Την ακατάσχετη οργή

Την τρέλα την μανία  

Οίστρος αδιάκοπα κεντά το κορμί

δεν υπάρχει αναπαμός

Σαν σβούρα η ψυχή γυρίζει

από αόρατα οδυνηρά χτυπήματα

στρεφτού μαστιγίου

Μαινάδα εγκλωβισμένη σε σάρκινη φυλακή

οδύρεται ουρλιάζει

αγωνίζεται μάταια

η κουρασμένη λογική

να καταπραΰνει να ησυχάσει

την Άδραστο την άληκτη ατελείωτη  Αληκτώ