χάμουρα

σαν βόδια δεμένα στον ζυγό

το καμτσίκι θυμίζει

τον ίσιο δρόμο τον σκληρό

σκυφτό το κεφάλι

κοιτάζοντας την άγονη γη

μέσα από παρωπίδες

ατέρμονοι πανομοιότυποι  κύκλοι

κυλά ο αδιάφορος χρόνος

με ταχύτητα φωτός

αφήνοντας βαθιές χαρακιές

σύγχρονα τρακτέρ

προσπερνούν

αστραφτερά

ευοίωνα χαρωπά

τα ξεφτισμένα χάμουρα

το άχρηστο αλέτρι

αργοπεθαίνουν σε μάντρες σκυθρωπές

δεν φεύγουν από το σκλαβωμένο σώμα

παρέμειναν πληγές

ασήκωτο αέρινο βάρος

σέρνει αδιάκοπα

μεγαλώνει πίσω

η σκαιά συμβιβασμένη σκιά

με άφωνους γόους

φορτωμένη

αποχωρεί ο ήλιος

άφεγγη

πλησιάζει

η μαύρη νύχτα

κυρίαρχη

θλιμμένη