όνερος

ευχάριστο ξάφνιασμα

μέσα στην τσιμεντένια πόλη

στην σκληρή σταχτιά  άσφαλτο

φεγγοβόλησε ξεμύτισε

μικρό λιτό μωβάκι

ακαθόριστα από μακριά

τα άνθη

από σιμά

ξεχώρισε

το θυμαράκι

δραπέτευσε

από τον καθορισμένο τόπο του

από το αγαπημένο Ποικίλο

αδιαφόρησε για την εποχή

τον χειμώνα

που επελαύνει

βρήκε λίγο φτωχό χώμα

στην μέση του δρόμου

άπλωσε τα πενιχρά κλαδάκια του

τα γέμισε

με τα μυρωδάτα λουλουδάκια

μια όαση

νοσταλγία

για το υπομονετικό βουνό

εδώ είμαι έλα

ψιθύρισε

βυθίστηκε το πρόσωπο

στην αγαπημένη μυρωδιά

ανάσανε

μύριες εικόνες κύλησαν

αγαλλίαση απλώθηκε

και ο όνερος εχάθη