παραπετάσματα

τρέχει ο χρόνος

αστραπή

διασχίζει την αδιάφορη

φύση

και αυτοί δειλοί φοβισμένοι

τον παρατηρούν

που βιάζεται απομακρύνεται

ιλιγγιωδώς μακραίνει

διαστέλλεται

σκορπίζουν όλα

ανόητοι

δεν τολμούν

θλιμμένοι ατενίζουν

τα τοπία

τα καταπίνει η ταχύτητα

δεν προλαβαίνουν

να δουν

να απλώσουν τα άψυχα

χέρια

να πιάσουν την ζωή

την επιθυμία

αναμένουν την τύχη

την ζωή τον άλλο

να κάνει το πρώτο βήμα

ιώβεια υπομονή

κόνικλοι

τρεμοπαίζει

η μίζερη καρδιά

ελπίζει σιωπηλά

περιμένει τον σκανταλιάρη έρωτα

να μεριμνήσει

για ταπεινούς

να κάνει το θαύμα του

but  αούτος[1]

περί άλλα τυρβάζει

αφήνει τους επίδοξους εραστές

αβοήθητους

χαμένους στην πολύβουη έρημο

παρατηρητές

πίσω

από βαριά θολά παραπετάσματα 

 

---

[1] αυτός,