πτώση

έρχονται οι σκληρές γιορτές

οι αναστάσιμες μέρες

ανυπόφορες μοναχικές

μια απέραντη αδυσώπητη έρημος

την περικλείει ασφυκτικά

πνίγεται

με κόπο κλείνει το στόμα της

να μην ξεφύγουν

οι αποτρόπαιες κραυγές

που την πνίγουν

ορμούν να ξεχυθούν

να διαφύγουν

άλαλη περιφέρεται

σιωπηλή μέσα στους σκαιούς

τέσσερις τοίχους

σκεφτική

προσπαθεί να καταλάβει

τι έγινε που έφταιξε

αφοσιωμένη

στον σύζυγο στην οικογένεια

δούλα και κυρά

όλα τα χρόνια

μαζί

βασίλισσα και housekeeper

δουλειά και φαμελία

πεντακάθαρη και τακτοποιημένη

η φωλιά της

τα φρόντιζε ακούραστα

όλα

σίγουρη για τον άνδρα της

για την ζωή της

τι έγινε

και μια βαριά πόρτα

βρόντηξε στο απορημένο πρόσωπο της

έχασε τον κόσμο από τα μάτια της

σκοτείνιασε η πλάση

η ρουτίνα της εξερράγη

απέμεινε ολομόναχη

με το κεφάλι να βουίζει

καλαμιά στον κάμπο

να την βαράνε οι αδιάφοροι

δυνατοί αέρηδες

να την παρασέρνουν

στην άβυσσο της μοναξιάς

να τρέμει στο ζέφυρο

τίποτα δεν έχει

όλα ήταν αυτός

που ξεπέρασε τον κοινό

πολύχρονο βίο

τα βάσανα τις δυσκολίες 

το καινούργιο η νιότη

ανίκητο μαγνητικό πεδίο

τον ρούφηξε

σε μακρινή χοάνη

πάει

χάθηκε

απέμειναν κιτρινισμένες

εύθρυπτες φωτογραφίες

ξεφυλλίζει με απελπισία

τα παλιά άλμπουμ

κοιτά

τα ξεπερασμένα

βίντεο

γάμος βαφτίσια  γιορτές

they disappeared