απόντες στο πρώτο κουδούνι

Δεν χτύπησε το ξυπνητήρι

Αντήχησε στην γειτονιά

Το πρώτο κουδούνι

Και οι μακροχρόνιοι άνεργοι

άλλαξαν πλευρό

κάτι μουρμούρισαν

δεν πάω σχολείο

δεν πάω δουλειά

ας ξανακοιμηθώ

πολύβουη κυψέλη

ποικίλα τα δίπτερα

συγκεντρώθηκαν

βασίλισσες κηφήνες

εργάτριες

δεκτά και τα άλλα είδη

άλλα ζουζουνίζουν χαρωπά

αλλά κάθονται σε μια γωνιά

τουρλού αισθήματα

χαρά λύπη βαρεμάρα

φόβος

ανακατεύονται

από αόρατη ξύλινη

πολυχρησιμοποιημένη κουτάλα

τα σώματα που δέχθηκαν

το καλοκαιρινό φιλί

φθορίζουν

τα άλλα ελπίζουν ακόμα

κλασικές ερωτήσεις

υποχρεωτικές αναψυχές

same υποχρεωτικό schedule

τιτιβίζουν χορεύουν τα χελιδονάκια

απωθούν προς το παρόν

τα μπετοκτισμένα ανιαρά κελιά

τον επαναλαμβανόμενο μηρυκασμό

ελπίζει η νεολαία

μουτζουρώνουν οι λοιποί

με περισσή σπουδή

αθώα λευκά χαρτιά,

θα ανοίξει η αυλαία

το play θα αρχίσει

θα μυρίσει ο βασιλικός

ευεργετική παροδική βροχούλα

συνδρομή από το υπερπέραν

θα προσκυνήσουν

θα παρακαλέσουν

θα αντηχήσουν οι συμβουλές

από εκκλησία και κράτος

θα παρθούν παρουσίες-απουσίες

των εγγεγραμμένων στα γερασμένα μητρώα

ο ελεήμων χρόνος

ελάρωσε [1] αριστουργηματικά

τα τυχόν κενά, τις σκιές

εκείνων που πεθάναν, ή εκείνων που είναι
για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους.  

---

[1] Λαρώνω – Θεραπεύω