θέλω σωθή

Τραγούδησε το μοθοπώρ[1]

Γλυκόψυχρο το πρωινό αεράκι

Χάιδεψε διστακτικά

Τα στεγνά απεγνωσμένα κορμιά

Χαμηλών τόνων ο ήλιος

Σιωπηλά υπότονα χαμόγελα

Έσυραν τα βαριεστημένα

Σώματα σε κάθε είδος

Δουλείας

Υποχρέωση της κοινωνίας

Οι επαπειλούμενοι  τρέμοντας σαν φθινοπωρινά φύλλα

Is –the last day at (in) the work?

Οι άνεργοι σέρνονται στα

Καταστήματα του ΟΠΑΠ

Με τις χάλκινες δεκάρες

Προσδοκώντας

Να Αγγίξουν  στιγμιαία

το ιμάτιον της

Άπιαστης Ψηλομύτας τύχης

θέλω σωθή  

καφές σε προσφορά

βαδίζοντας τα πλήθη

στο Γολγοθά του ΟΑΕΔ

εμμονικά

σκεπτόμενοι τους μασκαρεμένους

ΕΝΦΙΑ, ΔΟΥ, ΔΕΗ

Μπλε, Πράσινα, Κόκκινα,

Δάνεια,

Το χέρσο αγροτεμάχιο

Παραγνωρισμένο

ορυχείο χρυσού

lost για πάντα η

self-confidence

ασήκωτοι οι σκυφτοί

ώμοι βαραίνουν

φορτίο αόρατο

huge  αβάστακτο

ανεπιθύμητη  απόθεση[2]

γλυκό άπιαστο μοθοπώρ

---

[1] φθινόπωρο

[2] μετατροπή ενός αερίου απευθείας σε στερεό.