Ψυχή ζώσα

Που είσαι αγαπημένε μου!

Έγειρα σε πυθμένα

Απύθμενης μαύρης τρύπας

Αγνοημένη

Πόσο μαύρο είναι το σκοτάδι

Απτό βαρύ

Ταφόπλακα στο ασθμαίνον στήθος

Ήλιε μου

Που χάθηκες

Κρυάδα της μοναξιάς

Με περιβάλλει

Λιγοστεύει ο αέρας

Δίνη θλίψης

Με περιστρέφει

Εύπλαστο ανδρείκελο

Αδύναμο

 

Χωμάτινο ειδώλιο

Ενεφύσησε  πνοή

Άσμα ψυχής ζώσας