μέμηνεν

Αχ, 

στις ώριμες παραδομένες παρειές  

ασύστολα εννυχεύεις

Φθονερέ παιχνιδιάρη έρωτα

Ταράσσεις τις ήδη ταραγμένες φρένες

Έμπαίζεις ατάραχος

Την όψιμη ψυχή

Γερασμένη έφηβη

Λαβωμένη από τα ανίκητα βέλη σου

Γλυκό ανίκητο δηλητήριο

Κυλά μόνιμη εγκατάσταση

Στην μικρή και μεγάλη

Κυκλοφορία

Σε κάθε κύτταρο

Κανόνες καταλύονται

Αθόρυβη πνοή

Αδύναμης αύρας

Τυφώνας παρασύρει

Διαλύει το νου

Το βαρύ  σώμα

Χαρούμενη άμυαλη

εύθραυστη πεταλούδα

Πετά προς το φονικό φως

Θραύσματα παρασύρονται

Αλλόφρονα καλπάζουν

Madness

Μαινάδα

Μανιασμένη θάλασσα

Εκσφενδονίζει

Το άβουλο σώμα

Στα αιχμηρά βράχια

Της αδιαφορίας