παίδεμαν

 

Μικρό μου

Έλα να παίξουμε

Με το όμορφο απαλό χιόνι

Θα σου πετάω γελαστή

Το πάλλευκο αφρό

Κομμάτια από την καρδιά μου

Λιώνει με την ιδέα σου

Χάνεται

Αφανίζεται

στην ποθητή πνοή σου

τα βόλια που θα δέχομαι

σταγόνες δροσιάς

στη κόλαση

που καίομαι

 

Ο κόσμος κάτασπρος

Είναι ώρα για παιχνίδια

Έλα

Να φτιάξουμε

Χιονάνθρωπο αγάπης

Τα χέρια μας αθέλητα

θα αγγίζονται

θα φεύγουν τρομαγμένα

θα θέλουν

να μείνουνε

αιώνια ενωμένα

ο χαρωπός χιονάνθρωπος

με την χοντρή κοιλιά του

την άπειρη φροντίδα

τα πρόσκαιρα τα κάλλη του

αδιάντροπος  θα δείχνει

το άρρητο αγάπεμαν[1]

γρήγορα πάλι θα χαθεί

θα μείνουν

δύο πέτρες μοναχές

ομμάτια που δεν είδανε

δεν ξέρουνε το παίδεμαν[2] 

του νου μου

 

---

[1] αγάπεμαν = αγάπη, συνδιαλλαγή, συμφιλίωση

[2] το παίδεμαν =αγωγή, μόρφωση, βάσανο, ταλαιπωρία

 

---

[