Ασταθής αιθρία

 

Παλεύει ο ήλιος να διώξει

Την βαρυθυμιά

Βουρκώνει αθέλητα

Τον πνίγουν γοεροί λυγμοί

Φουσκώνουν τα δάκρυα

Τα σύννεφα μαυρίζουν

την άστατη ψυχή

κάποιος Αίολος

τα παραδέρνει

ξεφεύγουν κάπου κάπου

δάκρια πικρά

και ενίοτε χείμαρροι ασυγκράτητοι

χαρακώνουν την ξεραμένη γη

ζαρώνει ως δέρμα

χιλίων ετών

δέχεται

το βίαιο υγρό

ανοίγει διάπλατα αθέλητα

ρουφά βουλαιμικά

την θερινή ανέλπιστη βροχή

παροδικά την διαπερνά

η τροπική δίψα παραμένει

ο πόνος βροντερός

λάμψεις μανίας

διασχίζουν τον χλωμό

ουρανό

ακούνε σιωπηλά

τα πλάνητα στρουθία

τινάζουν την λασπερή βροχή

από τα αδιάβροχα πτίλα

υπομονετικά

τα λευκά άνθη της μανόλιας

τινάζουν τα νερά

λάμπουν green φύλλα

στην βροχή

Passion flower

Κοιλοπονά

Δεν λέει να ανθίσει

ο χρόνος διαλύεται

φεύγει κρυφογελά

σαρκάζει

ονείρατα άπιαστα

σταθερά σαθρά

σκορπά το  δακρυσμένο χώμα.