Απέμεινε σιωπηλός
Με ένα αμυδρό στραβό χαμόγελο
Στα πετρωμένα χείλια
Στα μάτια μια ελπίδα
Σπινθηρίζει
Αξιοπρεπής αθώος
Δρακοντικός [1]
καθαρός
Στωικός
Σε άβολο έδρανο
Αναλογίζεται
Την πρόσκαιρη χαρά που έδωσε
Αφέθηκε ίσως με κάποια λύπη
Με περισσή φροντίδα
Ελκυστικός
Τεράστιος για τα μικροαστικά
Ενδιαιτήματα
Άστεγος στην νεότητα του
αβόλευτος
Κάποιο άλλο παιδί
Θα τον θέλει
Έστω και ανακυκλωμένο
Η μητέρα δεν θα μπορεί
Με τα άδεια χέρια
Να μεγαλώσει
Το στενό διαμέρισμα
Τα μικρά χεράκια
Θα θέλουν να τον αγκαλιάσουν
Να χωθούν να χαθούν
Μέσα στην λούτρινη σιωπηλή
Πάντα ζεστή και ανοιχτή
Υπομονετική αγκαλιά
Που όλα τα ακούει
Όλα τα δέχεται
Μα δεν χωρά πουθενά
Σε μια στενάχωρη άπληστη κοινωνία
Homeless
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου