Μνήμα

Πέρασε ένας χρόνος

Κανείς δεν γύρισε

Η πόρτα δεν άνοιξε

Βραδινά βήματα δεν ακούστηκαν

Καντηλάκια ακούραστα

Τρεμοπαίζουν οι φλογίτσες

Σιγανά

Απαλά

Το αχνό φως ελπίδα ισχνή

Οδυνηρή

Άδεια σπίτια

Φρικτά κενοτάφια

 Που πήγες παιδάκι μου σκληρό

Γιατί δεν έρχεσαι

Σε κάθε πεταλουδίτσα

Αναζητώ την ψυχούλα σου

Ήρθε η νύχτα

στέριωσε

Δεν λέει να φύγει

Σκοτάδι μαύρο άραχλο

Σκεπάζει τον ήλιο

Ερημία

 έρημος η πλάση

Αποφορά οχετός η ζωή

Δεν υπάρχει ίχνος αέρα

Στέρεψε το οξυγόνο

Στάχτη γεμίζει τα πνευμόνια μου

Ασήκωτο βάρος με πλακώνει

Στης νύχτας την αποτρόπαια  σιγαλιά

Αναζητώ την ποθητή φωνούλα σου

Έλα παιδάκι μου γλυκό

Γιατί αργείς

Βρώμικο το πικρό ψωμί μου

Φαρμάκι

Θολό λασπωμένο το νερό

Βούρκος

Αμέτρητες βελόνες με διαπερνούν

Που είσαι ζωή μου

Ανάσα μου

Δροσερό γλυκόπιοτο  κρασάκι μου

Αδιάντροπη αναίσθητη  η άνοιξη τολμά

Και σκορπίζει τα λουλουδάκια της

Πρασινίζει κάθε γωνιά

Κάθε ανθάκι και μια βαθιά στριφογυριστή  μαχαιριά

Τρυπάνι

Στα σπλάχνα

Κάθε κελάηδημα πουλιού

Αιχμηρό τρύπημα στα αφτιά

Το αεράκι λάβα με καίει

Που είναι το κορμάκι σου

Να το πλύνω

Να το αλείψω με μύρο

Να σου φορέσω το καλύτερο ρούχο

Που είσαι παιδάκι μου

Γιατί αργείς