ευωδία

απλώθηκε η μυρωδιά

των εσπεριδοειδών

ευωδίασε η άχαρη

βρώμικη πόλη

για λίγο

αθέλητα χαμόγελα

στα βλοσυρά πρόσωπα

ήσυχη σεμνή

ακουμπά απαλά

τα ανικανοποίητα κορμιά

γλυκόπικρη αιχμηρή ελπίδα γεμίζουν

εφήμερη

το αόρατο

αγγίζει ευαίσθητη σάρκα

σαλεύει ξυπνά

παραλύει

παραδίδεται αμαχητί

απλώνει τα χέρια

να κρατήσει

την απτή φευγάτη ψευδαίσθηση

χάνεται στην θολή  βοή του κόσμου

ανακατεύεται

με την βρώμα των σκουπιδιών

υπερισχύει

πολεμά και διαλύει

τα νέφη των καυσαερίων

σιωπηλά φύλλα

και άνθη

ανεπαίσθητα ψιθυρίζουν

υπόσχονται ειλικρινά

όνειρα απατηλά εύθρυπτα

που  σβήνουν

με την πνοή του ανέμου

ραίνουν τα ανισόρροπα πεζοδρόμια

λευκοί βελούδινοι εύθραυστοι τάπητες

συνθλίβονται 

νύμφες ανύμφευτες