Κύκλοι

Έσφυζε από ζωή

Καταπράσινο

Ένα κομματάκι χώμα

Με τα χαμομήλια του

Και όλα τα αγριολουλουδάκια

Στην μέση της λεωφόρου

Στο σκληρό μπετόν

Έκλεισε ο κύκλος

Σταμάτησαν οι μηχανές

Των χλωροπλαστών

Οι ρίζες ατόνησαν

Τα όμορφα θαλερά φυτά

Ξεράθηκαν

Κιτρίνισαν

Ο εύχυμος καρπός

Αφυδατώθηκε

Τα ζούδια εγκατέλειψαν

Την γερασμένη αποικία

Ο καλοκαίρης ήρθε

Καυτός

Έκαψε τον μικρό βιότοπο

Οι σπόροι έδεσαν

Σκορπίστηκαν

Στην άνυδρη γη

Υπομονετικά

Συνωμοτικά

Αναμένουν

Τον μελαγχολικό κλινοκαίρη[1]

Να τα δροσίσει με τα

Αθόρυβα δάκρυα του

Να βλαστίσουν

Θα κρύβονται από

Τον παγερό χειμωγκόν σε ανήλιες

Κατακόμβες

Την τρελή άνοιξη

Θα ανθίσουν πάλι

Απόγονοι χαρούμενοι

Ανέμελοι

Αναπαράγεται το υποχθόνιο DNA

Αέναα ακούραστα

Ο θάνατος παροδικός

οι άτεκνοι σβήνουν σιωπηλά

παντοτινά

---

[1] κλινοκαίρης =

φθινόπωρο