Έριξες το μουχλιασμένο
Γητεμένο τυράκι σου
Και εγώ βουλεμικά
το έχαψα
ψίχουλα τα δέχτηκα με
χαρά
κουτάβι εγκαταλελειμμένο
τυφλωμένο
σταγόνες δροσιάς
σε διάπυρη έρημο
ας είναι
κυλά ο κόσμος
σε δρόμους που στρώνουν
οι αφελείς ψυχές
δεν θέλω να αποδεχτώ
ιδιοτέλεια
η σκληρή λογική
σφυροκοπά αλύπητα
η σαβούρα ψυχή
λαρώνει στις αισχρές πληγές
ανακουφίζει
δίνει το νόημα που επιθυμεί
τούβλα γερά στηρίγματα
κτίζουμε
την αποτρόπαια ακλόνητη κοινωνία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου