Once upon a
time
I was
waiting the rain
Φούντωνε η αφελής ελπίδα
Για ψίχουλα δροσιάς
Στην στεγνή πυρωμένη πόλη
In now days
Φουρκίζ[2]
το απεγνωσμένο
ομούτιν[3]
επιβίωση
με τα χρειώδη
στο πενιχρό χώμα
ανάμεσα στις σχισμές
των πεζοδρομίων
θέριεψε η αυτοφυής ζωή
έκθεση βορά
σε κάθε είδους
ατμοσφαιρικά και ανθρώπινα
κατακρημνίσματα
αγωνίζεται γενναία
το δίποδο αρθρόποδο
ορθώνει το σακατεμένο body
στην society
μέρος της και αντίπαλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου