κολοκαθεσία

Η Αελλώ και οι άλλες Άρπυιες

σκύλες

Καιροφυλακτούν

Απλώνουν τα απαίσια άκρα τους

Ουρλιάζουν

Θέλουν να φέρουν την καταχνιά

 

But ως άλλος Οδυσσέας

Σφραγίζω τα αυτιά μου

Με τον ήχο των ακούραστων τζιτζικιών

Το θρόισμα των ελαιοδένδρων

Ακούω τη θάλασσα

Τα μάτια μου εστιάζονται

Στο αγαπημένο τοπίο

Το δυσοίωνο μέλλον πλησιάζει

It doesn’t matter

Τώρα είμαι εδώ

Η θάλασσα like me

Ακίνητη κίνηση

Πότε μικρό ερίφιο ήσυχο

Άκακο

Άλλοτε αγριεμένη μαινάδα

Βυθίζομαι μέσα της

Αγναντεύω τον ήλιο που δύει αργόσυρτα

Μέσα από τις δαντελένιες ελιές

Το κάστρο ασάλευτο πολιορκείται

από ψαροταβέρνες ταβέρνες

Οικίες

 











Γυρίζουν τα καΐκια φορτωμένα

με τουριστικούς μετανάστες

τα κάθε είδους κότερα αναπαύονται

Where αφήνονται τα κάθε είδους λύματα

Χαρούμενες φωνές παιδιών νέων

Θαλάσσια παιχνίδια αναψυχής

Αργοψήνονται στον ήλιο

Ξένοι και εγχώριοι

Πολύχρωμες ομπρέλες κατακλύζουν την παραλία

Μακριά τα γιουρογκρουπ

Τα απεχθή μνημόνια

Θολές χαμένες εικόνες

Αγώνες πόλεμοι προδοσίες

Τι ζήσατε και τι θα ζήσετε

Γεμάτη η θάλασσα από δάκρυα

Κορεσμένη η γη από αίμα

Λίπασμα τα αδικοσκοτωμένα

Σώματα

Το αεράκι τραγουδά κρυπτογραφημένα

Καημούς αιώνων

Σαν να 'χαν ποτέ τελειωμό

τα πάθια κι οι καημοί του κόσμου

αφήνομαι όσο μπορώ 
στην κολοκαθεσία[1]

στην προσωρινή ασυναισθησία

στην φευγαλέα αγαλλία[2]

13-7 

---

[1] κολοκαθεσία = ανάπαυση

[2] αγαλλία = αγαλλίαση, χαρά