Αραθυμαγμένο Κόμπωμα

Αραθυμαγμένο[1] Κόμπωμα[2]

 Πείσμων Ο ήλιος

Δεν λέει να παραδώσει

Στο άβουλο μεθώπορον

Μάχεται μέχρι εσχάτων

Δεν κάνει βήμα πίσω

 

Den ήταν ο ήλιος

Ο καυτός που

Έρεε ο ίδρος

Ήταν απελπισμένα σώματα

Που έκλαιγαν

Ασταμάτητα

Μάχονταν επάλευαν

καίγονταν

Σ αγώνα φιλικό

αδυσώπητο

Αγάπης χωρίς μέλλον

Να γίνουν τα δύο ένα

Άγρια φωτιά

Έλιωνε τα φλογισμένα μέταλλα

Δυο μορφές

Κράμα άμορφο

Αχώριστο για πάντα

Δεν ήταν το ρόδινο χαλί

άπλωσε με αγάπη

Η χαρωπή η φύση

Ήταν σεντόνια

Της χαράς ανάγλυφη ελπίδα

Δεν ήταν τα κουρασμένα

πευκοβέλονα

Που σκόρπιζαν τα μύρα

Ήταν η ευωδιά

Του έρωτα

ανάβλυζε με πόνο

Άπλωνε την αγκάλη της

Να φτάσει στο επέκεινα

Στο άπειρο στο είναι

Όχι δεν ήταν τα πετεινά

Του ουρανού  

κελαηδάγανε ξέγνοιαστα

Την ζήση

Ήταν τα λόγια τα άφατα

αρθρώθηκαν κρυστάλλινα

γλυκό μουρμούρισμα

ευαίσθητης καμπάνας

στη σαλαγή του κόσμου

ήταν το μακρινό  το όνειρο

ο άναρχος ο ήλιος

αβασίλευτος

στο πικραμένο μούχρωμα

 

---

[1] αραθυμαγμένος =επιθυμητός

[2] κόμπωμα =απάτη