Πως το είπε ο Γκόγκολ ή Γκογκόλ
Θα τρόμαζε κανείς
Αν έβλεπε τον εαυτόν του γέρο
Δεν είναι μόνο το γέρασμα του σώματος
Το αιχμηρό υνί
Που χαρακώνει αλύπητα το σώμα
Το γάργαρο νερό που στερεύει
Γίνεται βούρκος
Αυλάκι που σχίζεται στεγνό
Κατάξερο
Αποκαλύπτονται τα αισχρά
αρρωστημένα σπλάχνα
είναι η μιζέρια που αναδύεται
εκ βαθέων ανίκητη
γλιστρά σαν χέλι
ξεφεύγει
οι θλιβερές σκέψεις
οι συγκρίσεις
ζήλια αναρωτιέσαι
είναι δυνατόν
τα μύρια παράπονα
εκείνα που δεν ήρθαν
και εκείνα που ήρθαν
βάρια σίδερα
πλακώνουν το στέρνο
κόβουν την ανάσα
που πήγε εκείνο
αναβλύζει αγάπη
πηγή που στέρεψε
εξαφανίστηκε αθόρυβα
ψάχνοντας απελπισμένα
ένα άλλο παρελθόν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου