οι προσφιλείς άλλοι

Κοιτά τον άνθρωπο

Που μοιράστηκε την ζωή της

Άγνωστος ξένος

Το βλέμμα του ακυβέρνητο

Σταθμεύει σε αλλότρια θηλυκά

Καρφώνεται και δεν ξεκολλά

Σαν πεινασμένο παιδί

Μπροστά σε λαχταριστά ζαχαρωτά

Ακόμα ποθητός  εμφανίσιμος

Ο χρόνος τον χαϊδεύει

Του δίνει γοητεία

Αυτή γερνά κάθε μέρα

Και πιο πολύ

Τα παιδιά της μακριά

Δικές τους πολυάσχολες ζωές

Το παρελθόν

Μύρια μαχαίρια

Την πληγώνουν ασυλλόγιστα

Ξενύχτια τρεχάματα

Στοίβες κουζινικά

Κατσαρόλες

Πλυντήρια

Ατμοσίδερα  σε σειρά

Διαβάσματα φροντιστήρια

Την κυνηγούν στα όνειρά της

Τρυφερή μητέρα

Τέλεια νοικοκυρά

Πιστή σύζυγος

Άφησε το σώμα της

Ανικανοποίητο

Αρκούταν

Σε ότι της έδιναν σιωπηλά

Συμβιβασμένη με ότι είχε

Χωρίς ερωτήματα απορίες  

Τώρα το κορμί της

Η ψυχή της

Όλο το είναι της

Ξεφεύγουν

Επαναστατούν

Ζητούν  ότι έχασαν

Χωρίς να ξέρουν τι έχασαν

 Τίποτα δεν απαλύνει το παρόν της

Όλα φαντάζουν λάθος

Όλα λανθασμένα σωστά

Θέλει να ζήσει

Να νοιώσει

Να ξεφύγει από το αδιαπέραστο

Σκληρό κενό

Κολλώδες την αγκαλιάζει σφικτά

Την ματαιότητα

Θηλιά στενή μόνιμη στον ρυτιδιασμένο λαιμό της

Όλη η ζωή της οι προσφιλείς άλλοι

Φευγάτοι τώρα και αυτοί