Matrix

Πάμε σιγά σιγά

To σώμα βαραίνει

Άχθος [1] ασήκωτο η μέρα

Σέρνει το αχρείαστο έρμα

Ελαφροπερπατώντας έρχεται

Το δείλι

Απλώνει τα μελαγχολικά πέπλα του

Ο ήλιος κουρασμένος

Χάνει την λάμψη του

Ξεθωριάζει

Σκυθρωπός χάνεται

Πίσω από τα μακρινά βουνά

Κάποτε κραταιός

Κυριεύεται από

Την αδυσώπητη νύχτα

Τα στρουθία αποσύρονται 

Σε άγνωστες φωλιές

Κουρνιάζουν φοβισμένα

Σιωπούν

Το χαρωπό τιτίβισμα

Σβήνει

Τα είπαν όλα

Ριγούν τα χλωμά φύλλα

Ξεψυχούν

Πάνω στα σιωπηλά δέντρα

Ακίνητα περιμένουν

Υπομονετικά

Το φοβερό άγνωστο

Τα αγκαλιάζει 

Σκιές ξεπροβάλλουν

Τα πάντα σκιές

Για να σβήσουν γρήγορα

Να γίνουν πηκτό αδιαπέραστο

Ζοφερό σκοτάδι

Matrix [2]

Dead end

It s time

---

[1] Βάρος, φορτίο, λύπη

[2] Πλέον, με τη λέξη Μάτριξ εννοούμε την πραγματικότητα στην οποία είμαστε εγκλωβισμένοι, είτε από την κοινωνική και φυσική σκοπιά της, είτε από την πνευματική