Η τηλεόραση ακούραστη ο νους τρέχει
παγωνιά τριγυρίζει
Η ώρα βαρυγκωμά αργοσέρνεται
Το φαγητό περιμένει
Όλο αγάπη και φροντίδα
Απρόσμενα σκληρά
Χτυπά η καμπάνα
Που είσαι
Σπλάχνο μου γλυκό
Τζικάρι μου πολύτιμο
Ανάσα της ζωής μου
Φως των ματιών μου των πικρών
Το γέλιο σου το γάργαρο
Έδιωχνε την λύπη όλου του κόσμου
Εγύριζες και
Έμπαινε στο σπίτι η χαρά μου
Έλαμπες ήλιος
Ζέσταινες την ψυχή μου
Κελάηδημα η φωνούλα σου
Γλύκανε τα αυτιά μου
Τα αηδόνια σώπαιναν
Άκουγαν την μιλιά σου
Πουλάκι μου λουλούδι μου
Μπουμπούκι απαλό
Βελούδινο
Κολώνα της ζωής μου
Άνοιγες σιγά σιγά
Τα τρυφερά φτερά σου
Που πέταξες τόσο γρήγορα
γιατί έφυγες
Άδειασε η φωλιά μου
Πως άντεξε η άνοιξη
Και ήρθε με τα άνθη της
Στεφάνια ζοφερά να πλέξει
Αντί τραγούδια υμέναιου
Θα ακούσεις μοιρολόγια
Για γάμο σε ετοίμαζα
Τώρα σε νεκροπλένω
Και για κουφέτα θα κερνώ
Κόλλυβα με ρόδια
Η κόλαση με τριγυρνά καίγομαι
Υποφέρω
Όρθιο πτώμα τριγυρνώ
Τα ρούχα μου σκίζω και πετώ
Τα νύχια μου μες στην σάρκα μου
Οι σάρκες μου ματώνουν
Όλο το σώμα μου ανοιχτή πληγή
Καθώς αέρας με ακουμπά
Χίλιες αιχμηρές βελόνες
Αλύπητα με διαπερνούν
Φτάνουν στο μεδούλι
Τα κόκκαλα μου λύγισαν
Σέρνομαι μες στο χώμα
Η πλάση όλη δεν χωρά
Τον τρομερό μου πόνο
Μέριασε δίπλα σου να κοιμηθώ
Εκεί στα σκοτάδια της μαύρης γης
Μόνο να μην πηγαίνεις
Να ακούω την ανάσα σου
Να σου κρατώ το χέρι
Να χαίρεται η ψυχούλα μου
Παιδάκι μου άνοιξε τα ματάκια σου
Να μου χαμογελάσουν
Σήκω μικρό μου
Έλα εδώ
Πες μου ένα λόγο
Μια λέξη τόσο δα μικρή
Να γιάνει η καρδιά μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου