Και εκείνες με τα ψηλά τακούνια
Με δύναμη ισορροπούν
Σε ασταθή ισορροπία
Μοχθούν
Λικνίζονται παλεύουν
Για να έρθουν στο φως
Κάποιος να τις δει
Να τις ξεχωρίσει
Σύντροφος σύζυγος αφεντικό
Τα μάτια των άλλων γυναικών
Με ζήλια φθόνο
Στο ψηλοτάκουνο
Να στυλωθεί
Στηρίζουν οι γόβες
Στιλέτο
Όλο το σύστημα
Το κοινωνικό
Ζηλεύουν οι άνδρες τα τακούνια
Φετίχ ανώδυνο σημαντικό
Βοηθάνε τα τακούνια
Λίγο ψηλότερα να σηκωθείς
Και το κορμί στητό και ωραίο
Στα ουράνια να αναληφθεί
Από όλους μες στην πλάση
να γίνει αντιληπτό θαυμαστό
όλα πιο εύκολα να γίνουν
να πάρεις αριστείο ζηλευτό
Όταν πεθάνεις θα σου πούμε
Κρίμα ήταν ψηλή ωραία και καλή
Σκληραίνει το κότσι
Κάλοι πολλοί
Το άμοιρο το κάλλος το ξεπληρώνεις
Πόνους βέρες και δουλειά
Ύστερα σηκώνεις
Πόδια πληγιασμένα
Γεμάτα φλέβες σκληρία πολύ
να λαρωθούν να ξεπρηστούνε
να γίνουν πόδια εφηβικά
πείσμονα αυτά
φουσκώνουν και πονούνε
δεν υπάρχει γιατρειά
Τι κέρδισες άραγε
Τι περιμένεις
Το ένα πλυντήριο βρακιά
Παραδίπλα τα κατσαρολικά
Ψάχνεις να βρεις τι συμβαίνει
Πως έγινες έτσι
Που θα βγει
Τις πταίει άραγε σιωπηλά ουρλιάζεις
Ψάχνεις να το βρεις
Μα δεν θα το βρεις
Τρέχεις σε μάγισσες σε χαρτορίχτρες
Στις καφετζούδες τις σοφές
Don’t forget και την Πυθία
Πολύ εύκολα αφού πληρώσεις
Θα σου πει
Ήξεις, αφήξεις ου εν ζωή θνήξεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου