εντάμαν

 

εντάμαν[1]

 

Βαριά ασήκωτα τα βήματα

Άρση βαρών

Σιγά σιγά προχωρούν

Στο βρώμικο γεμάτο παγίδες πεζοδρόμιο

Κάθε βήμα και μία νάρκη

Ένα αθεράπευτο πέσιμο

Κινούμενες πλάκες

Σκατά σκύλων

Parking  

Δέντρα

Σκουπίδια

Βιαστικοί διαβάτες

Άμυαλοι πλακατζήδες έφηβοι

Διασχίζει μία ζούγκλα

Το ηλικιωμένο ζευγάρι

Βαδίζει μαζί

Αχώριστο δεμένο

με αγάπη και γκρίνια

Πλησιάζει το τέλος

Ποιος πρώτος

Ποιος δεύτερος

Ασυμπλήρωτο κενό

Σκληρό θλιβερό

But η άνοιξη είναι εδώ

Ξεπροβάλλει χαρωπή

Ευωδιαστή ξέγνοιαστη

Μέσα από την στυφή

γεροντοκοριασμένη πόλη  

οι ανθισμένες νεραντζιές

γενναίες γενναιόδωρες

χύνουν την ελπίδα την σκορπούν

διώχνοντας την δυσωδία της πόλης

τα λευκά άνθη

αισιόδοξα καμαρώνουν

πλεγμένα με τα σκονισμένα πρασινωπά φύλλα

κοντοστέκεται

με δυσκολία κόβει

ένα ανθισμένο κλαδί

προσφορά άνοιξης

στο κορίτσι της νιότης του

στην συντροφικότητα των γηρατειών

στην κάλη [2] του

 

 

---

[1] μαζί

[2] κάλη, η: η σύντροφος, η αγαπημένη