σαϊτιά

καλοκαιρινή θολερή

άνοιξη σκορπά

αφειδώς

την σαγηνευτική της

ευωδιά

σε όλη την σκονισμένη πόλη

όλες οι καρδιές

αθέλητα σκιρτούν

στην διφορούμενη μυρουδιά

ζωή και θάνατος

αντάμα

love και πίκρα

τυλίγουν τα πάντα

αφηρημένοι  βιαστικοί

περπατούν οι κάτοικοι

αναπάντεχες αχειροποίητες  σαϊτιές

αιφνιδιάζονται

σταματούν μια στιγμή

γλυκόπικρα χαμόγελα

στα σφραγισμένα χείλη

άνοιξη άνοιξη

γλυκύτατό μου έαρ

τρυφερό  απατηλό

απρόσιτο

με τις εύθραυστες ελπίδες

μυρωμένο νερό που κυλά

σε άδεια χέρια