εξωπότιν[1]
πασχίζει απεγνωσμένα
να κρατήσει την άτιμη νιότη
την εξουσία
την αναγνωρισιμότητα
το κύρος πριν την συνταξιοδότηση
μάταια
τα βαμμένα μαλλιά
τα καλά κουστούμια
οι περιποιήσεις
perhaps και
τα botox
δεν μπορούν
να ανακόψουν την κατηφορική πορεία
σπρώχνεται αναγκαστικά
με κάποια ευγένεια
ορατά αόρατα
στο αβυσσαλέο περιθώριο
άλλοι νέοι ελπιδοφόροι
έρχονται στο προσκήνιο
ατρόμητοι ακατάδεκτοι
λάμπουν χωρίς
μεγάλη προσπάθεια
παίρνουν τους πρωταγωνιστικούς
ατελείωτους ρόλους
όλα τα φώτα
στρέφονται πάνω τους
το κοινό τους αποθεώνει
τους χειροκροτά
περιμένοντας βέβαια
κάτι από την ηγεμονία
από το φως της εξουσίας
όμως είναι ορατοί
από παντού
στο κέντρο της σκηνής
τα κουστούμια
εφαρμόζουν τέλεια στα
κορμιά
μιλούν και ακούγονται
ότι και να πουν
είναι σωστό
κι αυτός
στην άκρη της σκηνής
κοντά στα παρασκήνια
στο σκοτάδι
στην αφάνεια
που τον τραβούν βίαια
αναπολεί τις περασμένες δόξες
την γλυκεία εξουσία
τους χαιρετισμούς
τους δυνατούς προβολείς
τον στρόβιλο της κραταιάς επωνυμίας
την επιβεβαίωση των ανδρών
τις υποσχέσεις στα μάτια των γυναικών
την αυθόρμητη προσέλευση
έλκυε σαν μαγνήτης
και τώρα πρέπει αυτός να πλησιάζει
να μιλήσει
ένας ηθοποιός χωρίς σκηνή
χωρίς ρόλο χωρίς κοινό
νοσταλγεί ανώφελα
άλλους καιρούς
αλλά χρόνια
τότε που έπινε λαίμαργα
με πάθος
το γλυκό ποτό της αναγνωρισιμότητας
