εξωπότιν

 εξωπότιν[1]

πασχίζει απεγνωσμένα

να κρατήσει την άτιμη νιότη

την εξουσία

την αναγνωρισιμότητα

το κύρος πριν την συνταξιοδότηση

μάταια

τα βαμμένα μαλλιά

τα καλά κουστούμια

οι περιποιήσεις

perhaps και τα botox

δεν μπορούν

να ανακόψουν την κατηφορική πορεία

σπρώχνεται αναγκαστικά

με κάποια ευγένεια

ορατά αόρατα

στο αβυσσαλέο περιθώριο

άλλοι νέοι ελπιδοφόροι

έρχονται στο προσκήνιο

ατρόμητοι ακατάδεκτοι

λάμπουν χωρίς

μεγάλη προσπάθεια

παίρνουν τους πρωταγωνιστικούς

ατελείωτους ρόλους

όλα τα φώτα

στρέφονται πάνω τους

το κοινό τους αποθεώνει

τους χειροκροτά

περιμένοντας βέβαια

κάτι από την ηγεμονία

από το φως της εξουσίας

όμως είναι ορατοί

από παντού

στο κέντρο της  σκηνής

τα κουστούμια

εφαρμόζουν τέλεια στα

κορμιά

μιλούν και ακούγονται

ότι και να πουν

είναι σωστό

κι αυτός

στην άκρη της σκηνής

κοντά στα παρασκήνια

στο σκοτάδι

στην αφάνεια

που τον τραβούν βίαια

αναπολεί τις περασμένες δόξες

την γλυκεία εξουσία

τους χαιρετισμούς

τους δυνατούς προβολείς

τον στρόβιλο της κραταιάς επωνυμίας

την επιβεβαίωση των ανδρών

τις υποσχέσεις στα μάτια των γυναικών

την αυθόρμητη προσέλευση

έλκυε σαν μαγνήτης

και τώρα πρέπει αυτός να πλησιάζει

να μιλήσει

ένας ηθοποιός χωρίς σκηνή

χωρίς ρόλο χωρίς κοινό

νοσταλγεί ανώφελα

άλλους καιρούς

αλλά χρόνια

τότε που έπινε λαίμαργα

με πάθος

το γλυκό ποτό της αναγνωρισιμότητας 

---

[1] εξωπότιν, το: το τελευταίο ποτήρι του ποτού.