ποιώ

δημιουργία

γέμισε χαρά ευφροσύνη

ένα ποίημα έδιωξε την θλίψη

ένοιωσε ότι

κράτησε τον κόσμο από τα αρχίδια

ανάλαφρη

απόκτησε φτερά

πέταξε στα ουράνια

το σώμα τεντώθηκε

υψώθηκε

ζωντάνεψε

λύθηκαν οι κόμποι

απέκτησε εκτόπισμα

όλα χαμογελούν

όμορφα καθαρά

οι βαθιές ρυτίδες

χαλάρωσαν

λίγες σειρές

που probably

δεν θα τις διαβάσει κανείς

κανείς δεν θα μοιραστεί

το πόνημα

και όσοι το διαβάσουν

αφηρημένοι

χαμένοι σε άλλες σκέψεις

θα πουν με ευγένεια καλό  

αλλά

Who cares?

οι λέξεις απλώθηκαν

γεννήθηκαν 

στην παλαιά βρώμικη οθόνη

βόγκησε ο ηλικιωμένος

υπολογιστής

σημάδια σε σκληρή πέτρα

καλέμι σκάλισε

με κόπο

τις σκέψεις

μπόλικη σάλτσα

αλήθειες ψέματα

αγκαλιάστηκαν

όμοιες χορεύουν

ισότιμες

μοναχικές

δημιουργός από το τίποτα

από το χάος

λέξεις ενώθηκαν αδελφικά

συντροφικά

σκορπώντας εφήμερες

γλυκείες ψευδαισθήσεις

χιονονιφάδες λιώνουν

στον άστοργο αέρα