15/10/24

επί του εδράνου



φαρδιά καθαρά πεζοδρόμια

παγκάκια περιποιημένα άθικτα

για τους αποσταμένους καταναλωτές

χαμηλή δόμηση

ισορροπημένο πράσινο



στην σειρά

τα χάι επώνυμα branch

εκεί που μια γόβα

κοστίζει thousands

και ένα μπλουζάκι

ολόκληρη η  γκαρνταρόμπα

για άλλους



υπομονετικός στωικός

ο αλλοδαπός ηλικιωμένος καλλιτέχνης

χαμαί

με το ανατολίτικο όργανο

καρτερούσε τον πλούσιο οβολό

από τους

εύπορους διαβάτες

λιγοστές προς το παρόν

οι προσφορές

συνέχιζε τους

παραπονεμένους  νοσταλγικούς σκοπούς

από μακρινούς  αγαπημένους τόπους

εις μάτην

ερμητικά κλειστά

τα γεμάτα πορτοφόλια

μπορεί και η απουσία κερμάτων

ψιχούλων

ίσως οι ανέπαφες πληρωμές

οφείλει να βιαστεί

το κράτος

POS και οι επαίτες



ωραία ώριμη κυρία

ηλικία ακαθόριστος

περιποιημένη κομψή

σίγουρη

γεμάτη αυτοπεποίθηση

που δίνουν

τα χρήματα η εξουσία

τα ψώνια ο έρωτας

ξεπρόβαλε

συνοδεία νέου

με πολλές σακούλες

και στα δύο χέρια

με την ακριβή φίρμα

αυτόματα

υπολογίζεται

το συνολικό τρομακτικό ποσό

απορίες

για το ζεύγος

μητέρα αυταρχική

μητέρα στοργική

σύντροφος ερωτικός

σύντροφος σκέτος

προσωπικό

ποιος μαντεύει

στην άβυσσο των σχέσεων

όλα πιθανά



πλησιάζει

διακριτικό ζευγάρι

ευπαρουσίαστο

όμορφο πρόσωπο

λυγερή κορμοστασιά

εκείνη φορά

σεμνά το χιτζάμπ

λινά ακριβά ρούχα

διακριτικά

ο συνοδός

ντυμένος ευρωπαϊκά

απαλλαγμένος από dress code

ταιριάζουν μεταξύ τους

και στο περιβάλλον



έτερο ζευγάρι

μεσήλικας  ευτυχισμένος

χαλαρό το σώμα

δύναμη εμπνέει

κατακτητής

συντροφιά με νέο άντρα

μάλλον  ξένο

λεπτοί

καλοντυμένοι

όμοια αθλητικά παπούτσια

ιστορίες γεννιούνται

σχέσεις ιδιοκτησίας

ερωτικές

χρήματα αναβαθμίζουν

παρέχουν υλικά αγαθά

σώμα χορτάτο

μαλακά άνετα παπούτσια

ένα κρεβάτι

με καθαρά ευωδιαστά σεντόνια

άρτος επιούσιος

για αυτόν

και την μακρινή φαμίλια

καλοί  τρόποι

σωστή χρήση των μαχαιροπήρουνων



παρακεί το μαγαζάκι

με το σήμα της κάνναβης

απρόσιτο

ελπίδες άτολμες για ηρεμία

αρχαϊκά χαμόγελα

όλα καλά



χαμογελά ο νυσταγμένος ήλιος

διαχέει την θαλπωρή του

επί δικαίους και αδίκους

επιτρέπει τις  ανέμελες τσάρκες 

αθώες ένοχες

απροσδιόριστες

στο απέραντο μικρό κόσμο

 


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

14/10/24

φλεγόμενη βάτος



σκληρό επίμονο το καλοκαίρι

καθυστερεί

δεν αποχωρεί

ο ήλιος γυμνός

πύρινος

απομυζά κάθε σταγόνα

τα σύννεφα παλεύουν

συγκεντρώνονται

εξαφανίζονται  

φουσκώνουν

ανασυντάσσονται και διαλύονται




η γη τσιμέντο

αδιαπέραστη

άνυδρη αμίλητη

άγονη

το χορτάρι στάχυ

χλωμό κιτρινισμένο

πεθαμένο


φυλλώδης μηδικές

άνυδρες άψυχες

άσχημες

αναπολούν το light green

χρώμα τους

το αεράκι που χάιδευε

τον ζουμερό κορμό

τα κίτρινα ανθάκια

πηγή ζωής

για τα ακούραστα βοερά

ζουζούνια



τώρα τρομάζουν

με το συρρικνωμένο

τραχύ δέρμα

οι πικροδάφνες

κυκλοθυμικές

διαιρούν το εγώ

ανθισμένες πράσινες

χυμώδης

brown αφυδατωμένες

άπνοες



πληθαίνουν τα καφετιά

πεύκα

πεθαίνουν όρθια

άρρωστα θλιβερά

καίγονται χωρίς φλόγα

μόνο τα πλαστικά

χρησιμοποιημένα χαρτομάντιλα

τα προφυλακτικά

κουτιά από fast food

αναψυκτικά ενεργειακά

ποτά

μπύρες και τα συναφή

αδιάλυτα μαρμαρωμένα



πλημμυρίζουν

το κουρασμένο

απογοητευμένο βουνό

μάρτυρας

πολλών εγωιστικών εναγκαλισμών




όλα περιμένουν την βροχή

σιγανή μαλακή

αβίαστη βραδυπορούσα

να διαπεράσει τα πάντα

να καθαρίσει

να πλύνει

να πάρει μακριά

όλη την βρωμιά


όλη την κάψα

δρόσος να απλωθεί

στο άφλογο

φλεγόμενο βουνό,



12/10/24

ραχίν

 ραχίν [1]



ζεστό το φθινοπωρινό δειλινό

ο ήλιος φουντωμένος

το κορμί υγρό και κολλώδες

αργόσυρτες οι γνώριμες χελώνες

μοναχικές

μασουλάν λαίμαργα

τα λιγοστά χλωρά χορτάρια

μαζεύονται δισταχτικές

στο καβούκι τους

με τον παραμικρό θόρυβο

χρόνια την ίδια διαδρομή

τα ίχνη του χρόνου

χαράζονται στα σκληρά

όστρακα



κάπου κάπου

κάποια νεώτερη εμφανίζεται

με ζωηρά μαλακά χρώματα

ξεραμένοι οι θάμνοι

ήσυχοι λυπημένοι

άσχημοι στεγνοί

από ζωή



εικόνα καταστροφής

θανάτου

σώζεται από τα

πολυάριθμα κυκλάμινα

πλημμυρίζουν

τη σκληρή αδιάτρητη γη

μοναχικά

σε συστάδες

ροζ άσπρα ρόδινα

σε ανάμεσα σε πέτρες

σε πεθαμένα χόρτα

παντού



όπου υπάρχει λίγο χώμα

ξεπροβάλλουν αμέριμνα

γλυκαίνουν το τοπίο

και τις συνοφρυωμένες καρδιές

προκαλούν δειλά αρχαϊκά μειδιάματα

ανεπηρέαστα

από καύσωνες πυρκαγιές

λειψυδρίες   καταστροφές

ελπιδούλες  εφήμερες

επιθυμητές



η πόλη απλώνεται

πέτρινο καυτό πιάτο

άναρχη άσχημη αγαπημένη

αχνίζει μακρινή

απόρθητη άξενη





[1] ραχίν, το: βουνό 

10/10/24

τε εμόν το κεπίν




 τε εμόν το κεπίν [1]

αφρόντιστος ο βεραντικός κήπος

ανθίζει



το ξυλώδες γιασεμί

απλώνεται στο γκρεμό

μυρωδάτα τα άνθη του



και ο υπερήλικας ιβίσκος

επιμένει ξεδιπλώνει

ανεπαίσθητα

τα άλικα βραχύβια άνθη του

αναδύεται το εύμορφο

κίτρινο δόρυ  



συμβιώνει η ελιά αμίλητη

με πλήθος φυτών

απλώνει άναρχα

τα σκονισμένα κλαδιά της

προς πάσα κατεύθυνση

δεν προλαβαίνει

να καμαρώσει

τους πενιχρούς καρπούς της

λαίμαργα πεινασμένα στρουθία

τα κατασπαράσσουν




η πρωινή χαρά

όνομα και πράγμα

σκορπίζει

απαλά χαμόγελα

τα ροζ και βαθιά μπλε

χωνάκια

υψώνονται τολμηρά

στο χλιαρό ήλιο

που γρήγορα

τους παίρνει την δροσιά

σαν σκληρός αναίσθητος εραστής

κλείνουν λυπηρά καρτερικά

τον λεπτό ιστό

χάνονται

στην σκληρή αδιάφορη μέρα



αγωνίζεται ο βασιλικός

να επιβιώσει

πράσινος και brown

παρασύρει το αεράκι

τα σποράκια του

σε απαλό άγγιγμα

διαχέεται

ελπιδοφόρα ευωδιά

παρακμάζει κι ο δυόσμος

δύσκολα διακρίνεται

από τα λαίμαργα κατακτητικά φυτά

αλλά δεν υποχωρεί

επιμένει με όλες τις δυνάμεις του

χάνεται

ξαφνικά εμφανίζεται πάλι  



εύρωστο το αγκάθι του χριστού

ανάμεικτα αντίθετα συναισθήματα

αναβιώνουν

από την παιδική ηλικία

επιθυμητό και φοβικό

αγκάθι στο κεφάλι του θεανθρώπου

ρανίδες αίματος

τα πορφυρά μικρά καλλίγραμμα ανθάκια

προστατεύονται

από πολυάριθμες  ακίδες



το άγνωστου ονοματολογίας

γκρίζο φυτό

εξαπλώνεται γεωμετρικά

γεμίζει κάθε γλάστρα

σφριγηλό δυνατό υγιές

ανεπιθύμητο κυριεύει τα πάντα

ακλόνητο

φωτοσυνθέτει άραγε



η γαρίδα 

ακούραστη αμίλητη

χρωματίζει συνέχεια

μεταμορφώνει τα φύλλα

κατάλευκα λεπτεπίλεπτα άνθη

ξεπροβάλλουν δειλά

ταλαντεύονται ρυθμικά



οι αυτοφυής δάφνες

ξεφυτρώνουν απροσκάλεστες

συντροφικά

αρρωστούλικες μουντές

κουρασμένες οι αδύναμες



συκιές

λιτοδίαιτες

δίνουν το παρόν σοβαρές

άκαρπες

ψηλόλιγνες

λιγόφυλες





ασφυκτιά η σεφλέρα στην στενή

για αυτήν ξεθωριασμένη γλάστρα

γέμισε

με γεροντικές ρίζες

πιονέρος ακούραστος

σύντροφος διακριτικός

αρνείται

να υποχωρήσει

να παραδοθεί  στην ανυπαρξία

στέκει ακλόνητη 

ακούνητη στείρα

υπομονετική

πρασινοκίτρινη

επιβιώνουν με υποτυπώδη

φροντίδα



αθόρυβες  μάχες

για λίγο χώμα

νερό ήλιο

ανασαίνουν διακτιτικά

στέλνουν μικρά

χαμόγελα αισιοδοξίας

ελπίδας χαράς

 




[1] ο κήπος μου 

8/10/24

Στον τόπο του Χάροντα

 Ὡς ἄνθος μαραίνεται, καὶ ὡς ὄναρ παρέρχεται, καὶ διαλύεται πᾶς ἄνθρωπος






αργοσαλεύουν

οι ερημικές καλαμιές

κουρασμένες

με κόπο αφήνουν

το λυπημένο αεράκι

να τις αγκαλιάσει

ψιθυρίζουν αδύναμους

ανεπαίσθητους θρήνους

η θλίψη απλώνεται

σιγανή και κραταιά

ο ήλιος αδύναμος βαρύθυμος

αποχωρεί

το λίγο μελαγχολικό φως

εκπνέει οδυνηρά

ψυχρές σκιές μεγεθύνονται

το μαύρο αδυσώπητο νερό

ακίνητο φοβερό υπομονετικό

θολός καθρέπτης

περιμένεις ολομόναχη

στις όχθες

της  Αχερουσίας Λίμνης 

πλησιάζει σταθερά

ακλόνητη

η ακούραστη λέμβος

του άκαρδου Χάροντα

ψυχρός εργασιομανής επαγγελματίας

ασυγκίνητος

ένας φτωχός είλωτας  

ανδρείκελο

έρχεται αδιάφορα

να εκτελέσει πιστά την

ανόσια εντολή

καρτερείς υπομονετικά

οὐκ ἔτι φροντίζων, τὰ τῆς ματαιότητος, καὶ πολυμόχθου σαρκός

για αυτό

το τελευταίο ανεπιθύμητο ταξίδι

χωρίς παράπονο

καρτερικά

αγόγγυστα

γενναία

όπως έζησες

την πίκρα  σου την κράτησες

βαθιά μες την ψυχή

έσβησαν τώρα τα βάσανα

οι αγωνίες  οι χαρές

οι αγάπες

ο ατελείωτος οδυνηρός πόνος

νικήθηκε

βαδίζεις ήσυχα αλύγιστη

στην ανυπαρξία

σε συντροφεύουν

το παγωμένο αεράκι

οι θρηνητικές φωνές των καλαμιών

οι στεναγμοί τους

ο ρυθμικός ήχος

των κουπιών που χαράσσουν

τα αμέτοχα νερά

συλλογιέσαι   

Ποῦ ἐστιν ἡ τοῦ κόσμου προσπάθεια;

σηκώνεις το ταλαιπωρημένο χέρι

αναγεννημένο

αποχαιρετάς τον ανήμπορο

αγαπημένο κόσμο

υψώνεις  το ηρωικό χέρι

ακούσια γαμήλια γαλήνια χειρονομία

χαιρετάς ήρεμα

τη έσχατη κοιτίδα

πένθιμη νύμφη αθέλητα

προχωράς

στον φοβερό Κάτω  κόσμο

 

 https://www.namuseum.gr/monthly_artefact/ston-topo-toy-charonta/




1/10/24

εύκαιρος womb



 

εύκαιρος [1] womb[2]

 




ένα παιδί

διακαώς το επιθυμεί

θα κάνει τα πάντα

για να το αποκτήσει

προσπάθησε

αγωνίστηκε πολέμησε

να βρει ένα ταίρι

να κάνει την πολυπόθητη

οικογένεια

να γεμίσει το σπίτι της

την άδεια μήτρα

με κλάματα μωρών

αγαπημένων

μυρωδιές μωρών

φύλακας άγγελος θα ήταν



αυτή θα έδινε αγάπη

στοργή ελπίδα

ότι δεν είχε

ότι δεν έζησε

αλλά

η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα
ενθάρρυνσι κι επιτυχία να σε αρνείται



και καταφεύγει με λύπη

αποφασιστικότητα

σε άλλα όνειρα

σε αποστειρωμένες αυλές

που δεν φανταζόταν

προσαρμόζεται

περνούν τα χρόνια

σαν αστραπή

κυλούν χάνονται

σβήνει από το όνειρο

ο παρών  πατέρας

ας είναι αθέατος

άγνωστος μακρινός

αμέτοχος



ψάχνει για υγιή δότη

νεανικό σπέρμα

το ίδιο αποτέλεσμα

συρρικνώνονται και οι ωοθήκες

εκφυλίζονται τα εύρωστα γόνιμα

ωάρια  

συμπληρώνει άλλα χαρτιά

ερωτήσεις  ερωτήσεις

χάνονται χρήματα χρόνος

ψυχή

όνειρα ελπίδες



αυξάνει ο πόνος η απογοήτευση

οι ματαιώσεις

σκέφτεται με παράπονο

μήτρες γόνιμες

ανίκητες

ανεπηρέαστες από τις εκτρώσεις



κλείνει τα μάτια

αισθάνεται τον νικητή

να εισδύει

στο χαρούμενο χοντρό ξέγνοιαστο ωάριο

εκπορθεί το κραταιό κάστρο

τα δύο έσονται εις σάρκα μία

ταξιδεύει γλιστρά

αργά νωχελικά προσεχτικά

ταξιδεύει άφοβα

στο σκοτεινό τούνελ



εγκαθίσταται σφηνώνει στέρεα

στον εύφορο χυμώδη

αιματώδη πλακούντα

μεγαλώνει απλώνεται

πολλαπλασιάζεται γεωμετρικά

ασύστολα

το κορμί της διαστέλλεται

αλλάζει

αφουγκράζεται τους ποθητούς παλμούς



πάλλεται

δίψυχη ευτυχισμένη  

φουσκώνει

κυκλαδικό ειδώλιο

θεά της γονιμότητας

θρυμματίζεται

θυσία

θεών  άσπλαχνων





[1] εύκαιρος = άδειος, απρόσεκτος, επιπόλαιος, η εύκαιρεσα = η άδεια.

[2] womb = μήτρα