Πόρτο Ράφτη

Οδύρονται οι ελιές

Ξεμαλλιάζονται

Μαινάδες

Θρήνοι Κοπετοί

Τα πεύκα κραυγάζουν

Τα γυμνά δένδρα

Αναριγούν

Εξερράγη

Ο πιεσμένος ασκός του Αιόλου

Ξέσπασε

Η ασυγκράτητη οργή

Ότι δεν λυγίζει

Δεν προσκυνά

Δεν υπακούει

Κατατζακώνεται[1]

Φρικτοί ήχοι

στούδια[2]  κείτονται

στη  ξεφλουδισμένη γη

χορεύουν εκστασιακά

οι πόες

οι λαμπρές ανεμώνες

στροβιλίζονται

αγωνίζεται ο Αίολος

λευκά ρόδινα πέταλα

νεκρά

εκδύονται  τα φυλλοβόλα

αδαμιαία στέκονται

το παράπονο τους χάνεται

στην άγρια χορωδία

θόλωση

χάθηκε ο ήλιος

το θαλασσί του ουρανού

μούχρωμα όλη η πλάση

φουσκώνει η θάλασσα

υπόκωφο κλάμα

περιπλανάται η Αληκτώ

βρυχάται

ευτυχής

ανέντροπα εκθέτει

οργή μανία

helpless η φύση

υπομένει  

---

[1] κατατζακώνω = σπάω δυνατά

[2] Στούδ =Κόκκαλο