11/2/15

δεισιδαιμονίες



Παραφυλάει ο φόβος
Πανταχού παρόν
άλλοτε ανεπαίσθητος
άλλοτε βραχνάς
αθόρυβα βήματα
στρατιωτικός βηματισμός
κυριαρχεί
στη δειλή καρδιά
στη μη μου άπτου ψυχή
δωρισμένος ξεχασμένος
αφημένος σταυρός
να χαριστεί
σε θερμή πιστή
να χαρεί
να ελπίσει
αχρησιμοποίητος
θεωρητικά
αδιάφορος για τον κτήτορα
superstitions, δεισιδαιμονίες
ασχολείται το Θείο
εκδικείται
την έλλειψη φόβου
όλα τα κακά του κόσμου
παραφυλάνε
θα εισέλθουν μόλις
απομακρυνθεί
η προστατευτική παρουσία 
ολιγόλεπτη πάλη
ο φόβος ισχυρός
η λογική, η αλαζονεία
επικρατούν  στην πράξη
υποσυνείδητα, υπερεγώ, συνειδητά
παλεύουν να υπερισχύσουν
διασχίζεται η πόλη,
αραιώνεται ο ζόφος
η αγωνία, το άγχος
στις δυσκολίες της μετακίνησης
στα οράματα και στις ημεροφαντασίες
at last,
άδειο το κρεβάτι,
εξιτήριο,
χάνεται η συμπαθητική παρουσία
μία τζούρα θλίψη
αδικαιολόγητη
πρόσκαιρη
Μ' έναν σμπάρο δυο τρυγόνια
Αντίσταση στις προλήψεις
Το ευλόγημαν[1]  επέμνε[2]  σο σπιτόπ’λλον[3]
Εξιτήριο είχα πάρει και εγώ



[1] ευλογία

[2] αναπομένω = μένω

[3] (ο)σπιτόπ’λλον = οικεία, σπίτι

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου