Απλώνει η γη
Την αχόρταγη αγκάλη της
χους ην και εις χουν απελεύσει
Γυρνάνε ασταμάτητα
τα γρανάζια της ζωής
ζεμένοι με αόρατα χαλινάρια
λαχάνιασμα
για ακαθόριστους αγώνες
επαναλαμβανόμενες ήττες
ανδρείκελα
αδιαπέραστες παρωπίδες
η λήθη κι αυτή αχόρταγη
καθαρομανής
ισχυρά καθαριστικά
με επιμέλεια απομακρύνει
μνήμες ανθρώπους
ορμητική θάλασσα συμπληρώνει
τα κενά
αδιάφορα ενσωματώνει
στην άπιστη σάρκα της
σκιές στο απόλυτο σκοτάδι
σβήνουν αθέατες
δειλή εκπνοή
άπιαστη
διαλύθηκε
χάθηκε
ανεπαίσθητα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου