παλαλωτή
και στην ψυχή μου αγιάζι
και στα πικρά τα μάτια μου
στιγμή στιγμή βραδιάζει
και στα πικρά τα μάτια μου
στιγμή στιγμή βραδιάζει
διαχέεται από τα έγκατα της ψυχής
η θλίψη
αόρατη, άοσμη, άηχη,
απλώνεται δηλητηριώδες αέριο
παραδίδεται αμαχητί το σώμα
στον ύπουλο κυρίαρχο εισβολέα
μέσα στην πολλή συνάφεια
του κόσμου
λουφάζει στα άδυτα
απαρατήρητη, ήσυχη,
παρατηρεί ο νους
την αλαφροΐσκιωτη
ψυχή
δύο
ξένοι σε ξένο σώμα
αποδίνουν
ευθύνες
ο εις
στον άλλο
αμήχανοι
και οι δυο
θλιμμένοι
παγιδευμένοι
σε ψυχοπαθητικό
όνειρο
Τα dreams
Are the differentiation
Otherwise
machine
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου