Ατελέσφορη

 

Ήρθε πάλι η ανοιξέα[1]

Με τα αισιόδοξα χαμόγελα της

Σκορπά αφειδώς

Όλο νάζι

Ένα ένα τα πολύχρωμα πέπλα της

Χορεύοντας εκδύεται

Αργά αργά βασανιστικά

Αφήνει ανέμελα 

Τις πορτοκαλόχρωμες καλέντουλες

 

 

Τις χρυσοειδής Sinapis

 

Τις ιώδεις Muscari neglectum[2],

 

Κάθε διαφυγόν κομμάτι γης

Στολίζεται οργιαστικά με κιτρινίτζες[3]

Γνέφει η ανέμελη Άνοιξη

στο δύσθυμο Κούντουρο[4]

Όλο τσαλίμια

Θυμώνει αυτός

απλώνει τα frozen χέρια του

να την αγκαλιάσει

να την παγώσει

με την παγωμένη εκπνοή του

γελά άμυαλη αυτή 

 

του πετά μοναχικές άγριες ορχιδέες

αψηφά τον μαύρο θάνατο

η νιότη της τα άνθη

βιάζονται να ζήσουν

να ανθίσουν να καρπίσουν 

 

no matter

το βραχύ του βίου

οι σπόροι θα ριζώσουν

στο αστικό τοπίο

ίδιος κύκλος

τα ίδια απάτητα μονοπάτια

οι ίδιοι έρημοι δρόμοι

τα ίδια ατελέσφορα όνειρα

η ίδια αχειροποίητη εικόνα

η ίδια άνοιξη θα έρθει πάλι 

 

---

[1] ανοιξέα = η μυρωδιά της άνοιξης, άνοιξη

[2] Muscari neglectum =Μούσκαρι το παραμελημένο

[3] κιτρινίτζα = άνθος με ζωηρό κίτρινο χρώμα

[4] Κούντουρος = Φεβρουάριος