Συνάντησα πάλι
την ατέρμονη αβυσσαλέα απόγνωση
Το φοβερό ζόφο
Απαρηγόρητο κατακαμό [1]
Την κόλαση
Helpless
Speechless
Αναζητώντας μάταια
Λέξεις παραμυθίας
Εγκατέλειψαν πανικόβλητες όλες
Naked αλήθεια σκληρή
Ωμή αποτρόπαια
Τι κάνεις;
Σκέψεις τυραννούν
το κεφάλι μου
ανυπόφορη κεφαλοκοψία[2]
Δεν φεύγουν
Δεν ησυχάζω
Υποφέρω
Μόνο ο θεός θα με σώσει
Τι λέει ο γιατρός
(να ξεφύγω, να πιαστώ από αστήρικτο στήριγμα)
στην περίπτωση μου η επιστήμη σηκώνει τα χέρια
θα καταφύγουμε πάλι στην εκκλησία
δωρεάν η θεραπεία
ότι είναι να θεραπευτεί θα θεραπευτεί
θρησκεία, επιστήμη ισοπαλία
μένουν τα ξόρκια, να λύσουμε τα μάγια
μόνο ο θάνατος θα με σώσει
ζητούν τα μάτια απεγνωσμένα βοήθεια
ναυαγός
πανίσχυρη επαίσχυντη δίνη
τραβά στην άβυσσο
το άμοιρο σώμα
το μυαλό δεν βρίσκει sec
αναπαμό
οι σκέψεις αιχμηρά κοπίδια
αγιάτρευτες πληγές
θρυμματισμένο το κρανίο
έκθετος ο εγκέφαλος
χάσκει
βορά όλων
τα φάρμακα οι γιατροί οι άνθρωποι νικήθηκαν
άοπλη ανίκανη
οι λέξεις που πρέπει να πω
ανύπαρχτες
απόμεινε να με κοιτάζει
οι υποσχέσεις
για προσωρινή στιγμιαία ανακούφιση
πνιγμένες στα απύθμενα μαύρα νερά
«I will be with you until the end»
απαγγέλλω με σιγουριά
Όλα θα πάνε καλά
Θέλει χρόνο
Σιγά σιγά
Θα πάρει χρόνο
(εις τον αιώνα τον άπαντα)
Κοιταζόμαστε κατάματα
Κρατιόμαστε απεγνωσμένα
και δυο από την
Ψεύτικη ανίσχυρη παραμυθία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου