Same
feelings
Περνά ο αδυσώπητος χρόνος
Μόνο οι ρυτίδες
Βαθαίνουν
Οι λέξεις φουσκώνουν
Ίδιες και απαράλλαχτες
Έλα, περιμένω
Σε σκέφτομαι
Και εσύ πάντα μακρινός
Απρόσιτος, Ανημέρωτος,
Ουκ οίδες,
Ήλιος αδιάφορος και ζωτικός
Συνεχίζει η γη
Τις μονότονες τροχιές
Σιγά σιγά
Η αιθάλη επικαλύπτει τα πάντα
Τα χρώματα ξεθωριάζουν
Μουντό το φως
Πικρίλα
Επικάθεται
στα αθηρωματικά αγγεία
απιονισμένο νερό
άγευστο
η ζωή
χάνεται γρήγορα
το καταπίνει
βουλιμικά η αδηφάγα γη
Penelope without fiancés
Και τώρα τι θα
γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου