χαμογέλαγμαν

Ο ομορφούλης γαλάζιος ουρανός

Με αγκαλιάζει τρυφερά

Με τυλίγει

Με παρασέρνει

Αρμενίζω στην αιθέρια ύπαρξη του

Ένα χαμόγελο

Σκάει αυθόρμητα στα σφικτά χείλη

Το σώμα απομακρύνει ασυναίσθητα

Το πονηρό βάρος της κατήφειας

Ανάλαφρο πετά

Διαστέλλεται

Αθέατος ο ήλιος ζεσταίνει 

Γλυκά

Την σκυθρωπή  πλάτη

Ισιώνουν οι μαραζωμένοι σπόνδυλοι

Το αναζωογονητικό αεράκι

Έδιωξε τα σύννεφα μακριά

Παραμονεύουν

Ανασυντάσσονται πονηρά

Αδύναμα προς το παρόν

Το αγαπημένο Ποικίλο

Μακριά καμαρωτό

Ελεύθερο υψώνεται στο γαλάζιο

Φιλόστοργες προσκλήσεις

Με καρτερεί υπομονετικά

Γεμίζει νοσταλγία η ψυχή

η ανθισμένη τριανταφυλλιά

γίνεται ένα με την λεμονιά

αδιαίρετες

αρμονικά συμβιώνουν

τα λευκά άνθη

δένονται με τους ζουμερούς

κίτρινους καρπούς

ανακατεύονται όμορφα οι ευωδιές

τολμηρά συναδελφικά

η οσμή σπιτικού φαγητού

μπαίνει στο χορό

η γειτονιά ανθρώπινη

απλή καθημερινή

cozy

σκορπάει ελπίδα χαμογέλαγμαν 

μέσα στον αλλοπρόσαλλο χειμώνα