Παγωσία

Παγωσία[1]

Πόση χαρά μου έδινε κάποτε

Η άπιστη εικόνα σου

Σκιά παντοδύναμη

Πως εξαφάνιζε

Όλη την μιζέρια

Φωτεινό ηλιόλουστο παράθυρο

Στην γκρίζα ζώνη

Τεφρού λυκόφωτος

Γλυκό κρασάκι

Ανάλαφρο πέταγε το σώμα

Η απελπισμένη ψυχή

Αγαλλίαση ευφροσύνη

Παυσίπονη ψευδαίσθηση

Απλώνονταν αβίαστα 

Φυσικά

Όλη η πλάση γιόρταζε

Ζωηροί χορευτές

Οι ματαιωμένοι

Ξέγνοιαστο τραγούδι

Οι θόρυβοι της πόλης

Τώρα μακρινός

Απέναντι μου στέκεσαι

Σε κρίνω  και σε κατακρίνω

Αμείλικτος αδέκαστος δικαστής

Εσχάτη των ποινών

Η προτέρα χαρά

Ανύπαρκτη

Χωρίς ελαφρυντικά

Καταδικάζεσαι

Φόνος εξ αδιαφορίας

Φονεύθηκε ο άδολος αγαθός έρωτας

Εκτός

Σβήνεσαι

Εκεί στην αφάνεια

Στην αδιαφορία

Χωνεύεσαι[2]  στην παγερή πόλη

 

---

[1]παγωσία =παγωνιά, παγετός

[2] χωνεύω =χωνεύω, λειώνω (μέταλλο), παύω ν’ αναδίδω φλόγα (πυρά), γίνομαι αφανής, εξαφανίζομαι