Στο δρόμο για τα ταφία

Κουρασμένος ο ήλιος

Πολεμά τον βαρύ χειμώνα

Γυμνά τα δέντρα

Η φύση θλιμμένη

Αναποφάσιστος ο ουρανός

Φορεί το γλυκό γαλάζιο

Άσπρο πανωφόρι

Γκρίζο παλτό

Απλώνεται γυμνός

Το μετανιώνει

Η γη πρασινίζει

Πέρασε ένας χρόνος

το κηδιόσημο εκεί

πληγωμένο

σκισμένο από ανθρώπινα χέρια

ο χρόνος ανίκανος

να το καταστρέψει

δεν γύρισε

ο δρόμος για τα ταφία

Πλαστικά τα λουλούδια

Στολισμένο δέντρο

Χρόνια πολλά για τους ζωντανούς

Θρήνοι ταράζουν την ησυχία

Ένας ακόμα θάνατος

Άραγε νέος μεγάλος

Δίκαιος άδικος

Πλούσιος φτωχός

Θα τον δεχτεί το χορτασμένο χώμα

Το κενό αβάσταχτο

Η ζωή θα συνεχιστεί

Οι φίλοι θα πουν

Τα παρηγορητικά λόγια

Θα ακουστούν

Μαχαιριές

Θα φύγουν για τα καθημερινά

Για λίγο θα αγγίξει την ψυχή

Η ματαιότητα του κόσμου

Ύστερα ο πανταχού παρών θάνατος

Θα ξεχαστεί

Το σπίτι άδειο

Μάταια θα περιμένει την επιστροφή

Αγιάτρευτη πληγή