Νεσπάλισμα

Οργιάζει η Άνοιξη

Ήρθε πάλι

Ακούραστη αισιόδοξη

στολίζει την δύστροπη Πόλη

παντού αφήνει

τα όμορφα  ίχνη της

θάλλουν τα χαμόμηλα

απλώνονται μυρωδάτα παντού

μικροί πανέμορφοι ήλιοι

ζεσταίνουν

δίνουν ζωή

στο ταλαιπωρημένο χώμα

τα ξαδέλφια τους

οι αγαπημένες μαργαρίτες

άσπρες κίτρινες

χορεύουν

σιγοκουβεντιάζουν

εργάτριες χαρούμενες

ακούραστες

της σπλαχνικής Άνοιξης

δειλές οι μολόχες

ξεπροβάλλουν

πικάντικες σινάπεις

κρυφογελούν

οι αειθαλείς νεραντζιές

στέλνουν μηνύματα

πάθους

τα ξεδιάντροπα κλαδιά

ντύνονται κομψά

φορούν καμαρωτά

τα light green

κουστούμια τους

καλύπτουν

τον πεισμωμένο χειμώνα

που δεν λέει

να φύγει

εντροπαλά τα μη με λησμόνει

έρπουν κρύβονται

δεν θέλουν να ομολογήσουν

το  σκληρό νεσπάλισμα[1]

ανθεκτικό 

στην ξελογιάστρα απτόητη

παιχνιδιάρα Άνοιξη

---

[1] νεσπάλλω =λησμονώ, ξεχνώ