Ανθίζουν θαρρετά
Τα παραμελημένα φυτά
Αδιάφορα
Για την φθινοπωρινή άνοιξη
Τολμούν
Υψώνουν υπερήφανα
Τα τρυφερά σώματα
Ανθισμένα χαμόγελα
Πλημμύρισαν τα γυμνά κλαδάκια
Με καταπράσινα φύλλα
Κάθε γλάστρα
Και μια ζωή
Εκπληρώνει
τον ασαφή προορισμό της
χωρίς διλήμματα
αναζητήσεις
τα αναρχικά σπουργίτια
αλωνίζουν αδιάφορα
προσωρινά ενδιαιτήματα
δεκαοκτούρες
ψάχνουν κατάλληλο
κλαδί
να κτίσουν την εαρινή φωλιά τους
ερευνούν διαλογίζονται
συσκέπτονται
γυρεύουν τροφή
αποπατούν
μόνο τα τιτιβίσματα
των πετεινών του ουρανού
ακούγονται
εποχή έρωτα
αγάπης
συντροφικότητας
όλα καλά
όλα ίδια απαράλλαχτα
στην βεράντα που ο χρόνος
σιγερά[2] και στυγερά επιταχυνόμενα αφήνει
τα σκληρά άσβηστα ίχνη του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου