δειλή σιωπή

 με αλληλεγγύη

Ο ήλιος παλεύει

Πίσω από τα βαριά νέφη

Θα σκορπίζει

Την καταχνιά

Γελαστός θα ξεπροβάλλει

Ο ουρανός θα βάλει πάλι

Το  όμορφο γαλάζιο

Τα χαμόγελα των παιδιών

Θα αλαφρύνουν το φορτίο

Η πονεμένη γη

Θα αντέξει τον χειμώνα

Η άνοιξη θα έρθει

Γεμάτη από πολύχρωμα

Ευωδιαστά άνθη

Θα υποχωρήσει στο καυτό

Καλοκαίρι

Θα έρθει πάλι το διπολικό φθινόπωρο

Και ο βαρύς χειμώνας

Και πάντα η γελαστή

Μυρωμένη άνοιξη θα περιμένει

Μακρύ και δύσκολο το μονοπάτι

Αμίλητοι ανήμποροι

οι συνοδοιπόροι

Μόνο μια αγκαλιά με αλληλεγγύη

και συντροφικότητα

στέκει στην γωνιά συνεσταλμένη

λόγια παρηγοριάς

που γίνονται πληγές

σιωπάς

και περιμένεις