Ο γιορτινός κόσμος
Αθέλητα βαθιά τους μαχαιρώνει
Οι τοίχοι υπομονετικά τους περιμένουν
Τα τηλέφωνα δεν θα κτυπήσουν
Ο ήχος της τηλεόρασης
Κοροϊδεύει
Την πέτρινη ανιαρή σιωπή
Αμετακίνητη απρόσβλητη
Χρόνια κατοικοεδρεύει
Τα μάτια ακίνητα προσηλώνονται
Στην εικόνα που τρεμοπαίζει
Τα παιδιά βαριεστημένα
Καλαντάζουν[1]
Η πόρτα θα μείνει σφαλισμένη
Φθονούν τη τύχη
Των σπιτικών
Γεμάτα γκρίνια
Μίσος φωνές κατσαρόλες
Κανείς εκεί δεν είναι ευχαριστημένος
Ο νεροχύτης πάντα γεμάτος
Ο ένας κοιτά τον άλλο και αηδιάζει
Μια άλλη ζωή
Και άλλο σόι
του άξιζε στα αλήθεια
Τα στολίδια στις βεράντες
Ακούραστα γιορτάζουν
Τα χέρια κουβαλούν άδειες σακούλες
Δώρα άδωρα
Χωρίς παραλήπτη
Η γιορτινή μοναξιά
Ήσυχα σκοτώνει
Ο δήμος μοιράζει συσσίτια
Για τους πεινασμένους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου