Αρπαγή

Σε άρπαξε η μαύρη αδηφάγα

Γη

Στα φθονερά της σπλάγχνα

Αργά βασανιστικά

Κατατρώει την σάρκα σου

Αχόρταγη

Τίποτα δεν σκέφτηκε

Δεν ταίριαζες με τον θάνατο

Και όμως  εύκολα

Σε έκανε δικό του

Παραδίδεται το σώμα σου σιωπηλά

Στο ακόρεστο χώμα

Που ταξιδεύει το πνεύμα σου

Που ξενυχτά η ψυχή σου

Αχειροποίητες αναμνήσεις

Άφησες

Δεν υπάρχει μέλλον

Δεν υπάρχει παρόν

Ένα αμετάβλητο παρελθόν

Τα θυμάρια θα ανθίσουν

Τα κυκλάμινα θα ξεπροβάλλουν

Εσύ ποτέ δεν θα φανείς

Κανένα μήνυμα

Απέραντη χειροπιαστή σιωπή

Ένα απαλό αγεράκι

Θα μουρμουρίζει ένα παράπονο

Όλα θα συνεχίσουν

Ανημποριά

Τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει

Αμείλικτος φοβερός ο θάνατος

Σε σκόρπισε στο άχαρο σύμπαν