Δεν άφησαν ένα φυλλαράκι
Ο σκληρός χειμώνας
Ο ανελέητος χρόνος
Γυμνός ο κορμός γεμάτος αγκάθια
Τζατζίν[1]
άνυδρο
Σαν να μην έτρεχαν χυμοί
Στον ρυτιδωμένο κορμό
Νεκρό πτώμα
αλλά ήρθε το γλυκύτατο
έαρ
φύσηξε πνοή
δειλά δειλά
ξεπρόβαλλαν τα μικρά φυλλαράκια
πράσινα σιωπηλά
άπλωσαν τα αδύναμα κορμάκια τους
δυνάμωσαν
γέμισαν τα γέρικα κλαδιά
με ελπίδες
κάλυψαν τον χρόνο
ανάστησαν την ετοιμοθάνατη ψυχή
αργά αργά
μέσα στο θερμό πύρινο θέρος
άνθισε
τολμηρά τα ιώδη άνθη
στέλνουν χαμόγελα
ελπίδες
καρτερείτε και
ελπίζετε
ψιθυρίζουν χαρωπά
τίποτα δεν χάθηκε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου