Κάμα

Φλογισμένα μεσημεριανά

Παιδικά λιθάρια

Γέμιζαν τότε τους δρόμους

Άχνιζαν

Σιωπηλοί έρημοι

Σώπαιναν ζώα πουλιά

Τα λουλούδια έγερναν

Τα όμορφα κεφάλια τους

Υπνωτισμένα διψασμένα

Οι συκιές σκόρπαγαν

Μύρα βαριά μεθυστικά

Ο αέρας στέγνωνε

Αραίωνε διαλύονταν 

Η κάμαρα σκοτεινή

Υποχρεωτική ξεκούραση

Βαριές κουρασμένες ανάσες

Ο ύπνος τριγυρνούσε

Πηγαινοερχόταν

Διστακτικός 

Ονειροφαντασίες

Φτερούγιζαν ασταμάτητα

Άνοιξες με προσοχή

Το κλειστό παράθυρο

Απόδραση στο εκτυφλωτικό φως

Στον εξαχνωμένο θολό ήλιο

Σκορπισμένο ζεστοπύριν[1] παντού

Δρόμοι για αναστενάρηδες

Πορφυρές πατούσες

Στεγνοί  βλεννογόνοι

Ανύπαρκτος αέρας

Το σώμα ανάβλυζε

Ο μυρωμένος ίδρως

Έρεε

Δρόσιζε για λίγο το χασεμένο[2] κορμί

Περπάταγες μόνη στο αγρόκαμαν[3]

Κανένας διαβάτης

Ελευθερία μοναχία

Αβάσταχτη ζεσταμονή[4]

Λάβα

Φωτιά και λάβρα

Και ο ένας θυμωμένος ήλιος

Τα έλιωνε αδυσώπητα όλα

 

---

[1] ζεστοπύριν =στάχτη στην οποία υπάρχουν αναμμένα κάρβουνα

[2] χασευτό =ζεστό, καυτό

[3] αγρόκαμαν =μέρος πολύ ζεστό

[4] ζεσταμονή =θερμότητα, ζεστασιά